Na lange tijd eindelijk weer een nieuwe vertaling van Judith Hermann. Zij brak internationaal door met 'Zomerhuis, later', een verhalenbundel die vooral geroemd werd omwille van de delicate, intimistische stijl. Ook in 'Lettipark' is het de delicate maar precieze vertelstijl die opvalt.
Judith Hermanns personages zijn vaak weerloos. Des te intenser zijn hun ontmoetingen met anderen, geliefden, vreemden. Dat gebeurt vaak terloops, ongeagiteerd. De ontmoetingen ontvouwen een existentiële kracht onder de oppervlakte. In haar verhalen traceert Judith Hermann deze allesbepalende momenten van eenzaamheid, woede en verlangen.
Uit de recensie van Roos van Rijswijk in NRC: 'Lettipark is een bundel vol kalm, naar binnen gekeerd proza, om even kalm tot je te nemen. Na ieder verhaal een adempauze, prettig peinzen over een brand die geen brand is, de onontkoombare zaken, het vanzelfsprekend verstrijken van de tijd.'